środa, 13 kwietnia 2016

3 ~~ Bądź cicho

            Jason leżał w łóżku z zaplecionymi dłońmi pod głową. Celowo założył koszulkę tego samego koloru co ma piżamę, przez co nikt chodzący w dormitorium nie mógł się zorientować, iż coś planuje. Joseph leżał w sąsiednim łóżku i udawał, że śpi. Malfoy miał nadzieję, że jego plan wypali.
            Przeniósł spojrzenie na okno, obok którego było jego łóżko. Jutrzejszego dnia miała być pełnia. Już współczuł przyjacielowi. Tylko on z hogwarckich uczniów znał jego tajemnicę. Joseph Jackson był wilkołakiem. Profesor Harry Malfoy pokazał Jacksonowi tajne przejście do Wrzeszczącej Chaty. Jego siostrzeniec wiedział, że jeden z przyjaciół dziadka Jamesa, Remus Lupin, również był likantropem. Szarooki raz jedyny był obecny w przemianie bruneta. Wiedział, jaki ból musiał znosić jego najlepszy przyjaciel. Widział to. Może kiedyś wynajdzie dla niego eliksir, dzięki któremu będzie mógł się przemieniać tylko i wyłącznie wtedy, gdy będzie chciał. Bezboleśnie.
            Jednak teraz Jasonowi Draconowi Malfoy głowę zaprzątywały inne myśli.
            Patrzył w prawie pełny Księżyc, odbijający światło Słońca, które jest w centrum tego Wszechświata. Wydawał mu się większy niż zwykle.
            Musiał się dowiedzieć, skąd, do diaska, Arianne Angelini tyle wie o jego rodzinie. A dokładniej więcej niż powinna. I jak to możliwe, iż była tak cholernie, niemalże identyczna do Hermiony. Tak, istniej sobowtóry, ale nie spotkał się jeszcze z taką sytuacją. Zastanawiające dla niego było również jego zachowanie w pociągu. Nigdy nie zwracał się z takim tonem do dziewczyny. Jakiejkolwiek.
            Nadchodziła już północ. Trzeba było się zbierać z łóżka i rozpocząć swój plan. Zerknął na przyjaciela, który, jak na rozkaz, otworzył w tym samym momencie oczy i spojrzał na szatyna. Kiwnęli jednocześnie głowami na znak, że już czas. Wstali po cichu i założyli buty. Eric i Andrew spali rozrzuceni w swoich łóżkach, pochrapując cicho, a czasem nawet coś mamrocząc przez sen. Jasonowi nadeszła ochota na jakiegoś psikusa, jednakże nie miał do tego teraz głowy. Miał ważniejsze sprawy do zrobienia.
            Zarzucił na swoje plecy bluzę, ponieważ nawet w dormitorium było zimno, to co dopiero w lochach? Joseph otwierał już  usta by coś powiedzieć, jednak uciszył go ruchem jednej ręki. Mógłby powiedzieć coś głośniej niż zamierzał, jak to czasem mu się zdarzało, i cały plan strzeliłby szlag.
            Wymknęli się z dormitorium, po czym wbiegli, dosłownie na palcach, po schodach, kierując się do Pokoju Wspólnego Slytherinu. Ogień dogasał już w kominku, oświetlając kawałek pomieszczenia swoim słabym, małym blaskiem.
            Nim się obejrzeli, byli już na siódmym piętrze. Temperatura różniła się na pewno o około dziesięciu stopni Celsjusza niż w lochach.
            - Mam nadzieję, że zdobyłeś hasło - szepnął do przyjaciela.
            Ten się uśmiechnął pod nosem i spojrzał na wejście.
            -Domini Draconi.
            Od razu Gruba Dama skinęła głową i wpuściła ich. Ku ich wielkiemu niezadowoleniu, kiedy się poruszył obraz, to zaskrzypiał. Rozejrzeli się uważnie, kiedy wejście się za nimi zamknęło. Ich oczy przyzwyczajały się do nowego poziomu ciemności. Joseph poinformował przyjaciela jakiś czas wcześniej, że dowiedział się nawet, za którymi drzwiami znajduje się pokój Arii. Dzieliła go razem z Julie Dragon. Jas miał nadzieję, że tym razem Julie się poszczęściło z współlokatorką, ponieważ pamiętał, jak jej wcześniejsza współmieszkanka, Alice Blackwather, na każdym kroku ją poniżała. Lubił ją i chciał dla niej jak najlepiej, więc kiedy tylko ktoś jej dokuczy - miał z nim do czynienia.
            Nie, nie kochał jej. Po prostu była dla niego koleżanką z tego samego rocznika, dla jasności.
            Podążyli krótkim, wąskim korytarzykiem do salonu Gryffindoru. Jackson chciał od razu ruszyć w lewą stronę, gdzie były schody do dormitoriów dziewczyn, lecz Malfoy złapał go szybko za rękaw i pociągnął do siebie.
            - Bądź cicho - ostrzegł go i spojrzał na kanapę.
            Leżała tam skulona na boku dziewczyna. Złożone dłonie miała pod głową jako poduszka. Większość twarzy zakrywały jej włosy. Szatyn - nie wiedząc, co dokładnie robi - podszedł do niej i odgarnął włosy z jej twarzy. Przyglądał się jej przez chwilę. Cienie długich rzęs opadały jej na policzki. Nie malowała się. Wiedział o tym, a właściwie to czuł. Oddychała spokojnie i równomiernie, co jakąś chwilę przechodziły przez jej ciało jednak dreszcze. Rozejrzał się i sięgnął czerwony koc, którym ją dokładnie okrył. Dotknął koniuszkami palców jej włosów, po czym je pogładził lekko. Nie rozumiał swojego obecnego zachowania. Ta dziewczyna sprawiała, że zachowywał się inaczej. Nieświadomie. Po prostu gdzieś w głowie coś mu mówi, że powinien się dowiedzieć, co takiego ona skrywa. Nie tylko powinien. Nie tylko musiał. Chciał.
            - Jason - ponaglił go szybko przyciszonym tonem brunet.
            Nie doszło jednak jego wypowiedziane słowo. Wpatrywał się w śpiącą nastolatkę jakby chciał odgadnąć jakąś zagadkę.
            Nagle wzięła głęboki wdech i poderwała się do pozycji siedzącej, dysząc ciężko i wbijając wzrok w okno, patrząc szeroko otwartymi, wystraszonymi oczami.
            Odruchowo usiadł przy niej i przyciągnął do siebie, przytulając głowę go jej piersi. Przypomniała mu się Thiffaney, która budziła się z koszmarów i przybiegała do niego z cichym płaczem. Siadał wtedy, brał ją na ręce, układał przy sobie, kładł się, przykrywał ich oboje, po czym przyciągał mocno do siebie, otaczając ją ramionami, jakby chciał ją ochronić przed niebezpieczeństwami tego świata. Tak samo teraz obejmował Angelini.
            Wtuliła się, przylegając do niego. Ścisnęła dłoń w pięść w jego bluzie, nie odrywając wzroku z okna. Drżała na całym ciele, oddychając szybko. Najwyraźniej nieświadoma, że jacyś Ślizgoni się włamali do prywatnej przestrzeni Gryffońskiej wspólnoty. Dopiero kiedy po uspokajających - odruchowych - słowach szarookiego się uspokoiła i najwyraźniej oprzytomniała. Rozejrzała się, a następnie poderwała z miejsca.

            - Co wy tu robicie?!
------------------------------------------
Macie nowy rozdział! Przepraszam, że tak długo nie było.. Ale przyznam się, że miałam bardzo mocny kryzys twórczy.. Dzisiaj przebrnęłam przez sprawdzian z "Potopu" Sienkiewicza - którego dzieł nie toleruję, przez ciężki dla mnie styl xD - i naszła mnie wena. Większość rozdziału zostało napisane w zeszycie w czasie WOSu i historii ;) Wena przychodzi, więc jest dobrze  :D Za niedługo na pewno znów będzie tu rozdział! :)
Zapraszam też na mojego wattpada :3 Tam nowe opowiadanie, podobno warte polecenia xd Można się logować przez Facebooka, więc nie ma konieczności zakładania specjalnie konta ;)
Pozdrawiam,
Klaudia.

PS Jak sądzicie, co ukrywa Arianne? ;)

piątek, 12 lutego 2016

2 ~~ Zaczynamy dzisiaj w nocy

            - Lepiej się na nią tak nie gap - szepnął Joseph, pochylając się nieco w lewą stronę ku przyjacielowi.
            Jason obserwował podest Wielkiej Sali, gdzie odbywało się przydzielanie Arianne do domu. Miał głęboką nadzieję, że nie zostanie przyłączona do Domu Węża. Nie zdziwiłby go fakt, iż trafiłaby do Gryffindoru. Jakim cholernym cudem Angelini jest tak podobna do dawnej nauczycielki Obrony Przed Czarną Magią?
            - Po to mam oczy, by móc patrzeć - odparł wymijająco, wzruszając zarazem prawym ramieniem. Potrafił czasem zakładać maskę obojętności, tak samo jak kiedyś jego dziadek. Jean czasem się z tego śmiała, że mógłby być właśnie jego synem, a nie wnukiem.
            Obserwował uważnie blondynkę. Spostrzegł jak podążała w kierunku stołu, wokół którego siedzieli Gryffoni. Czyli stała się jedną z nich. Przyglądał się z uwagą temu, jak się porusza. Przypomniał sobie zdjęcia, na których byli jego dziadkowie. Nawet ta cała Angelini miała identyczny chód tak jak Hermiona. To wszystko było dla niego coraz to dziwniejsze.
            - Zastanawiasz się nad tym, jak to możliwe, iż są niemalże identyczne?
            - Możliwe - odparł, opuszczając spojrzenie na swój talerz.
            - W sumie ty jesteś identyczny do swojego dziadka, Dracona. Może Arianne jest dalszą członkinią twojej rodziny? Wiesz, że przez to całe zaadoptowanie swojej babki, kiedy była jeszcze niemowlakiem mogło się z tym trochę pomieszać.
            - Wiesz co? Chyba będę musiał przejrzeć wszelkie dokumenty na ten temat.
            - O, widzę, że czeka nas jakaś misja?
            Jason uśmiechnął się pod nosem i spojrzał na blondynkę.
            - Oczywiście. Zaczynamy dzisiaj w nocy.
~*~
            Rozejrzała się niepewnie po sali. Słyszała wiele o Hogwarcie, jednakże nie miała pojęcia jak bardzo słowami nie da się opisać tego miejsca. Magia kryła się w każdym jego zakamarku. Miała teraz pewne wątpliwości, czy da sobie tutaj radę. Uczyła się wprawdzie w szkole magii w Hiszpanii, jednakże nie miała pojęcia czy wiedza, nabyta przez te lata nauki przydadzą jej się w Hogwarcie.
            Skierowała swój wzrok w kierunku długiego stołu, przy którym siedzieli Ślizgoni. Spostrzegła od razu Jasona. Gdy ich spojrzenia się spotkały, od razu urwali ten kontakt.
            Tak, słyszała wiele i wiedziała dużo o jego rodzinie. Jednakże najmniej właśnie wiedziała o jego osobie. Nie miała również pojęcia, skąd była u niej taka nadmierna pewność siebie w pociągu... Nie poznawała samej siebie.
            - Podałabyś mi proszę misę z kurczakami? - usłyszała czyjś głos.
            Spojrzała na swoją sąsiadkę. Była to drobna dziewczyna z rudymi włosami i niebieskimi oczami. Była nieco wychudzona, a jej głos wyrażał niepewność i jakby lekki strach. Mogła być w jej wieku.
            - Jasne - uśmiechnęła się i podała jej misę. Dziewczyna wzięła z delikatnym uśmiechem jedną nóżkę kurczaka, tak samo jak Arianne. Odłożyła naczynie. - Jestem Arianne Angelini, a ty?
            Rudowłosa wzieła drobny kęs mięsa. Przyłożyła wierzch dłoni do ust - widocznie miała taki nawyk - i odłożyła nóżkę. Wytarła palce w serwetce.
            - Julie Dragon - odparła, podając nieśmiało swoją rękę, którą Aria przyjęła. - Jestem na szóstym roku, więc będziemy razem chodziły do klasy... Może nawet będziemy miały razem dormitorium, ponieważ moja znajoma wyjechała i już nie wróci...
            Słyszała w jej głosie udawany smutek, ale również ukrywający się wyraz ulgi. Domyślała się, że ta dziewczyna, która mieszkała w dormitorium razem z Julie, ją gnębiła, dręczyła ją. Z resztą wolałaby właśnie z nią dzielić pokój, a nie z jakąś inną dziewczyną... Wydaje się być porządną osobą, wzbudzała sympatię u innych w stosunku do niej.
            - Mam taką nadzieję, Julie - oznajmiła blondynka z ciepłym uśmiechem. Sięgnęła sok dyniowy i nalała sobie do pucharka. Uniosła kielich i się napiła. Uchyliła oczy, kierując swoje spojrzenie w kierunku Domu Węża. Patrzył na nią, ale szybko odwrócił wzrok.

            Coś jest na rzeczy i ona się musi dowiedzieć, co to takiego.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hejo :)
Wiem, dawno nie było rozdziału, a tutaj też jest taki krótki...
Ale chyba wolę pisać takie krótsze, ale żeby były częściej :)
Nie udało mi się nic napisać w czasie ferii świątecznych, a ferie zimowe teraz zaczęły mi dawać wenę :) Nie mam pojęcia kiedy będzie rozdział na RS, ale wolę nie pisać na siłę xD
No to..
Do napisania! :3
Klaudia.

sobota, 5 grudnia 2015

1 ~~ Przecież żartowałem, matka by mnie zabiła, gdyby się dowiedziała o tym, że wysadziłem toaletę

             - Ale jak to w ogóle możliwe?
            Jason razem ze swoim przyjacielem, Josephem, siedzieli sami w przedziale w pociągu Express-Hogwart. Za parę godzin będą już w Wielkiej Sali na uczcie. Dwójka przyjaciół nie przepadała za podróżami pociągiem, jednak zbijali czas na omawianie przeróżnych tematów. Tym razem tematem była dziewczyna, która podobno była sobowtórem babci Jasona, Hermiony Malfoy z domu Potter.
            - Nie mam pojęcia... - mruknął Zabini. - Tak mi mama mówiła.
            - A skąd niby ona o tym wie?
            - Przecież mój wujek jest dyrektorem Hogwartu.
            - Ma to w sumie swoje plusy - odparł po chwili ciszy Joseph.
            - Racja, mam jakieś fory i mogę się wygłupiać jak mój pradziadek, James - mruknął szatyn, uśmiechając się pod nosem.
            - Fajnie masz... - Przyjaciel dostał z łokcia w żebro od Zabiniego. - Za co to?
            - Przecież żartowałem, matka by mnie zabiła, gdyby się dowiedziała o tym, że wysadziłem toaletę.
            - W sumie można spróbo...
            - Mogę się tutaj dosiąść? Wszędzie jest już pełno...
            Ślizgoni spojrzeli w kierunku wejścia do przydziału. W drzwiach stała młoda dziewczyna z lokowanymi blond włosami i z oczami o barwie mlecznej czekolady. Była szczupła i drobna. Po jej wyrazie twarzy można było rozpoznać, iż jest niepewna i nieco zestresowana.
            To musi być ona, pomyślał Jason. Naprawdę wygląda jak moja babcia.
            Nowoprzybyła i szatyn patrzyli na siebie w szoku. W dalszym ciągu nie mógł uwierzyć, iż Jean mówiła prawdę i naprawdę w tym roku szkolnym do Hogwartu będzie uczęszczała dziewczyna, wyglądająca tak samo jak Hermiona. Z wyjątkiem oczywiście kolorem włosów.
            - Jasne, siadaj - odezwał się brunet, chcąc przerwać tę niezręczną ciszę.
            Nastolatka przeniosła wzrok ku źródłowi głosu, jakby dopiero teraz zdała sobie sprawę z tego, iż jest jeszcze jakiś inny chłopak wśród nich obecny. Zajęła miejsce obok niego i przyglądała się uważnie synowi Jean i Alexandra Zabinich.
            - Jestem Arianne Angelini - odezwała się po chwili.
            - Ładne imię, zgaduję, że w skrócie Aria - uśmiechnął się. - Ja jestem Joseph Jackson, a to...
            - Jason Zabini - urwał mu, mrużąc oczy i przypatrując się towarzyszce. - Ale dla ciebie pan Zabini.
            Jackson spojrzał na niego zdziwiony. Jego przyjaciel nigdy się tak nie zachowywał. W szczególności w stosunku do kobiet. Szarooki sam był zaskoczony. Nie poznawał samego siebie. Czuł. jakby ktoś za niego wymawiał słowa. Chyba obecność blondynki tak na niego zaczęła działać.
            - Na miano per pan trzeba sobie zasłużyć, Zabini.
            - To może coś opowiesz o sobie, Angelini? Kim są twoi rodzice? Jesteś czystej krwi? Po co przybywasz do Hogwartu? I dlaczego, do cholery, wyglądasz jak moja babcia, skoro nie masz z nią powiązania?! - Co każde zdanie podnosił głos coraz bardziej. Nie panował nad słowami, nad zachowaniem. Nad samym sobą.
            Brązowooka uniosła lewą brew delikatnie ku górze. Oparła łokcie o kolana, pochylając się w jego kierunku. Splotła palce i wbijała swój wzrok w pokerową twarz chłopaka.
            - Wiele o tobie i o twojej rodzinie słyszałam, Jasonie Draconie Zabini - burknęła. - Jesteś synem Alexandra i Jean Zabinich. Wnukiem Dracona i Hermiony Malfoy oraz Luny i Blaise'a Zabinich. Twój wujek, Harry Malfoy, jest dyrektorem Hogwartu, mężem Jasmine Malfoy z domu Finnigan oraz ojcem Katniss Malfoy. Twoja ciotka, Stephanie Cant wyszła rok temu za Stephana Canta, który ma serce twojej trzeciej siostry, Kai Malfoy. Jesteś prawnukiem Jamesa i Lily Potterów oraz Lucjusza i Narcyzy Malfoy. Masz również małą, dwuletnią siostrzyczkę, Thiffaney. Należysz do Slytherinu, a twój ulubiony przedmiot o lekcje latania, a w tym gra w Quidditcha. Coś jeszcze?
            Josephowi dosłownie opadła szczęka. Jason nie dawał po sobie poznać, iż zaskoczyło go to, ile ona o nim wie. A również skąd. Przecież dopiero pierwszy raz się widzą, a ona zna jego historię, a on o niej nie ma żadnego pojęcia?!
            - Zadałem pytanie, Angelini - warknął po chwili ogłuszającej ciszy.
            - Teraz, to pójdę poszukać innego przydziału - odparła, wstając. Odrzuciła loki do tyłu i wyszła.
            Chłopcy pośledzili za nią wzrokiem i spojrzeli na siebie.
            - No, no, no... To cię zgasiła stary...
            - Zamknij się, Jackson - burknął i spojrzał w okno.

            Jeszcze tylko parę godzin i będzie mógł się w końcu położyć i odciąć od rzeczywistości.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
No! Nareszcie rozdział! Przepraszam, że tak długo to trwało... Dopiero wczoraj dostałam wenę i to w czasie lekcji Edukacji dla bezpieczeństwa xd
Teraz postaram się w miarę często pisać rozdziały... Choć zaczyna być coraz więcej nauki, więc nie wiem jak to będzie...
Ale historia idzie dalej! Nie przerywam jej :)
To do następnego razu kochani!