8 ~~ To ja Draco

[ -Muszę. Na razie Draco. - powiedziała i wróciła do domu, a blondyn zamknął drzwi wejściowe.]

                 Hermiona weszła do mieszkania i zastała tam czekającego na nią Ron.

                -Co się tam stało? - spytał.

                -Nie chcę o tym mówić... zbyt przykre. - odpowiedziała.

                -No mów. - nalegał.

                Mionka wzięła wdech i powiedziała:

                -Matka Dracona... - spuściła wzrok. - została trafiona Avadą.

                -To on zrobił? Draco ją zabił?

                -NIE!! To był jego ojciec. Draco jest cały załamany.  Nie byłeś tam, więc nie wiesz.

                -Dobra... może zjemy w końcu kolację? Sam robiłem.

                Hermiona nie mogła wierzyć własnym uszom. "Dobra"? Jakie "Dobra"? Przecież właśnie wróciła z domu Dracona, który był zdruzgotany z powodu śmierci swojej matki. Postanowiła nie drążyć więcej tego tematu. Ronald nie został z nią, więc nie widział Malfoya.

                -OK. Ale po kolacji idę spać. - stwierdziła i zasiadła do stołu.

                Ron zrobił przepyszną kolację. Pyszny samo robiony chleb posmarowany masłem. Pomidory, ser różnego rodzaju, szynki, ogórki, kiełbaski i sałatki. Podczas kolacji nic się nie odzywali. Było to bardzo dziwne. Przecież zawsze podczas kolacji o czymś gadali. Po kolacji Miona poszła do łazienki, wzięła ciepły kąpiel z bąbelkami, wyszczotkowała zęby i położyła się spać, ale przed zaśnięciem przeczytała trochę książkę pt. "Dzieje Magii".

  

                Następnego dnia po śniadaniu w salonie, gdzie przez okno było widać dom Dracona, Hermiona i Ron przeteleportowali się do MM. Dzisiaj dziewczyna była ubrana w czarną sukienkę.

                Kiedy szli do wind każdy się patrzył zdziwieniem na Mionę, ponieważ było lato, a ona w czarnej sukience. Przecież czerń "przyciąga" ciepło. Ale ona czuła, że... musiała ubrać się na czarno. Czuła to w sobie. W swoim sercu.

                Narzeczeni rozstali się, kiedy Ron musiał już wyjść z windy, gdy już byli w Biurze Aurorów.  Hermi zaś jeszcze nie wychodziła, gdyż trzeba było dotrzeć jeszcze niżej.

                Jak zmierzała do gabinetu zatrzymała ją Mafalda:

                -Hermiona... mogę cię na chwilę poprosić do siebie?

                -Oo... Mafalda. Dobrze, już idę.

                Weszła do gabinetu swojej szefowej.

                -Usiądź proszę. - stwierdziła i pokazała Hermionie gestem otwartej dłoni na fotel przy biurku. Brązowooka usiadła i patrzyła ma Mafaldę.

                -Słuchaj... - zaczęła. - Wiesz może, dlaczego... nie ma w pracy pana Dracona Malfoya?

                Mionkę zamurowało. Dlaczego akurat ją o to Mafalda pyta? Czy ona myśli, że...

                -Przepraszam Mafaldo, ale... mam pytanie. Dlaczego akurat mnie o to pytasz? Przecież nie jesteśmy parą.

                Szefowa się zaśmiała.

                -Spokojnie. Ja o tym nawet nie myślałam. - uśmiechnęła się. - Dlaczego ciebie o to pytam? Ponieważ jesteście w jednym gabinecie, przy jednym biurku na przeciwko siebie, i słyszałam, że mieszkacie obok siebie. Dlatego ciebie pytam.

                -Tak jesteśmy sąsiadami. Co się z nim dzieje? Ja wiem dlaczego go nie ma w pracy, ale lepiej, żebym o tym nie mówiła. To jest zbyt przykre i dramatyczne.

                -Rozumiem... to się najwyżej zapytam Dracona, gdy już wróci...

                -Nie. Lepiej go nie pytać. Załamie się, gdy będzie musiał o tym ponownie mówić. - przerwała.

                 -Aha... dobrze. A teraz idź do gabinetu i przyniosę Wam wszystkim papiery. - stwierdziła Mafalda, a Hermi ruszyła do swojego gabinetu.

                Jak dziewczyna skończyła już pracę na dzisiaj udała się do domu. Nie była dzisiaj u Rona, ponieważ mówił jej, że wróci dzisiaj wcześniej z pracy. Miona była zmęczona. Jej ręka bardzo bolała, bo musiała ciągle pisać. Szefowa miała w pierwszym dniu pracy rację. Nigdy nie pytać się za wcześnie o więcej pracy, bo można tego pożałować. Usiadła na sofie w salonie i włączyła telewizor, który stał na drugim końcu pomieszczenia. Leciał jej ulubiony serial pt. "Czy przeciwnicy mogą być parą?".

                Kilka minut później ktoś zadzwonił na telefon. Czarownica wstała i odebrała:

                -Halo? - spytała.

                -Cześć Hermiona. To ja Draco. - odezwał się głos.

                -Oo... cześć. Jak się czujesz?

                -No wiesz... nie za dobrze. Dzisiaj nie byłem w pracy, bo załatwiałem formalności z ceremonią pogrzebową mojej matki.

                -Ja rozumiem. Mówiłam Mafaldzie, że teraz masz ciężki okres, ale nie mówiłam co się stało. - stwierdziła brązowowłosa.

                -Dzięki. - westchnął arystokrata.

                -Ale... ale za co? - spytała z lekkim uśmiechem.

                -Że rozumiesz mnie, w jakiej znajduję się sytuacji. Powiedziałaś szefowej, że... no... - nic już nie mówił.

                -Nie ma sprawy.

                -Właściwie... nie powiedziałem ci jeszcze dlaczego dzwonię...

                -Tak?

                -No bo wiesz... jak wcześniej mówiłem, załatwiałem wszystko z pogrzebem. Mam prośbę... - przez chwilę milczał. Wyglądało na to, że się zastanawiał co powiedzieć, ale w końcu oznajmił:

                -Czy byś mogła przyjść na ceremonię?

                Brązowooką w prost zamurowało. Zaprosił ją na przyjście na pogrzeb Narcyzy? Jego matki? Przecież nie była z nim spokrewniona. Przecież musi to omówić z Ronem. Ale i tak by jej nie pozwolił, więc odpowiedziała:

                -Mogłabym. Przyjdę.

                -Jeszcze raz dziękuję. Jakby co to pogrzeb jest za dwa dni niedaleko kościółka, stojącego obok naszej uliczki. O godzinie 11:30 będzie rozpoczęcie.

                -OK. Dzięki za informacje. Na pewno przyjdę. Słuchaj... muszę już kończyć. Na razie.

                -Cześć. - rzekł i rozłączył się pierwszy.

                Hermiona nie mogła w to uwierzyć. Zaprosił ją? Przecież... nie. Nie może iść. Tam będzie Lucjusz i na pewno Pansy. Na pewno pójść?

                -Pójdę. Powiedziałam, że przyjdę. Może to jest dowód na to, że Dracon się zmienił. - pomyślała.

                Trochę później wrócił Ron. Miał przy sobie... bukiet róż. Kiedy wszedł do salonu czarownica była zaskoczona. Przypomniała jej się ta chwila kiedy chłopak poprosił ją o chodzenie i miał także w tedy kwiaty przy sobie.

                -Ron? Co... dlaczego te kwiaty? - spytała uśmiechając się.

                -Zasługujesz na przeprosiny. Przeprosiny zwrócone ode mnie do ciebie.  - powiedział,

                -Przeprosiny? Ale za co?

                -Za wszystko. Za awantury. Za moje zazdrości. Po prostu za wszystko.

                -Och kochanie... - powiedziała i przytuliła go mocno. - A pamiętasz jak na ciebie wołali w szóstej klasie podczas meczy Quidditcha?

                -Pamiętam. Wtedy była porażka. - stwierdził.

                -Ty mój głuptasie. Nie o to mi chodziło. Chodziło mi o słowa "Weasley jest naszym królem". Jeszcze ci nigdy tego nie mówiłam, ale jak to śpiewali, to ja mówiłam "Ron jest moim królem". Kochałam cię od piątej klasy, a nawet wcześniej, lecz myślałam, że to zauroczenie. Nie. Los nas połączył, a za niedługo będziemy żyć razem na wieki. - zaśmiała się mówiąc o tym.

                -Tylko ty i ja. - rzekł uśmiechając się promiennie.

                -Jak na razie. Wiesz, że chcę mieć z tobą dzieci.

                -Tak. Wiem. Myślę, że może teraz spróbujemy?

                -Nie skarbie. Dzisiaj nie, ponieważ dziś nie jest dzień płodny.

                -Dzień płodny? - spytał zdziwiony. - To u was kobietach takie coś jest?

                -Tak. Jest coś takiego. - odpowiedziała. - słuchaj... muszę iść robić obiad. Znajdź jakiś wazon i daj do niego te kwiaty. - powiedziała, po czym poszła do kuchni, aby zrobić obiad, a Ron natomiast poszedł po wazon na piękne kwiaty.

(Wiem, że to nie tematyka Dramione, ale właśnie to znalazłam i chciałam to umieścić w tej notce.)

Witam, witam, witam :D

Tak jak mnie proszono, dodałam NN w tym tygodniu. Ale...

Przepraszam, że taki krótki, ale nie miałam za bardzo weny i się stresuję przed konkursem o HP, który jesy w języku angielskim.

Mam nadzieję, że dodam NN w następnym tygodniu, ale nic nie obiecuję.

Pozdrawiam i Całuję ;**

G. Potter

PS. Jeżeli chcecie się ze mną jakoś skontaktować, to jest taka możliwość. Więcej informacji na stronie (na boku) "Kontakt z Autorką"