9 ~~ Z prochu powstałaś i w proch się obrócisz

[-Tak. Jest coś takiego. - odpowiedziała. - słuchaj... muszę iść robić obiad. Znajdź jakiś wazon i daj do niego te kwiaty. - powiedziała, po czym poszła do kuchni, aby zrobić obiad, a Ron natomiast poszedł po wazon na piękne kwiaty.]

                 Dzień przed pogrzebem Narcyzy Malfoy, Hermiona i Ron umówili się z Ginny i Harrym u nich w domu. O 16:30 narzeczeni przybyli do domu małżeństwa. Rudowłosy zapukał. Otworzyła mu siostra. Miała na sobie białą bluzkę w kolorowe wzory. W serca, kółka itp. Miała ubrane krótkie jasne dżinsowe spodenki, a swoje promieniste rude włosy miała wysoko spięte w kucyka.

                -Ron. Hermiona. W końcu jesteście. - stwierdziła z uśmiechem. - Wchodźcie, wchodźcie. Idziemy do salonu. 

                Weszli do środka. Hermiona uścisnęła Ginny, a Ron podał jej tylko rękę na powitanie. Ruszyli do salonu. Pomieszczenie było tak pięknie udekorowane.Wiele zdjęć rodziny Weasley'ów, Gwardia Dumbledore'a, Przyjaciele, zdjęcia krajobrazu Hogwartu, zdjęcie salonu wspólnego Gryffindoru, ślubne i wiele innych. na podłodze był dywan, który przedstawiał widok na Hogwart podczas zachodu słońca. Były także drzwi, przez które można było wyjść na taras. Było widać plażę, piękne morze, a najpiękniej wygląda podczas kiedy nie są godziny szczytu słońca. Przy tych drzwiach były półki z książkami w tym: "Dzieje Magii" , "Historia Hogwartu" , "Baśnie barda Beedle'a" i "Podręczny zestaw miotlarski" , który Harry dostał od Miony na trzynaste urodziny. W kącie była jedna stojąca lampa. Oczywiście było w tym pomieszczeniu pełno kwiatów. Po jednej stronie stała sofa i jeden fotel, przy którym stał stolik z obrusem, na którym było godło Godryka Gryffindora. 

                 Harry siedział na sofie i czytał Proroka Codziennego. Kiedy zobaczył swoich gości zerwał się na nogi, aby ich przywitać.

                -Cześć stary. - powiedział Ronald z uśmiechem i podał szwagrowi rękę.

                -Siema. - odpowiedział, a potem Hermiona podeszła do niego i go mocno przytuliła. - Cześć Hermi. Jak tam?

                -Dobrze. Już mnie nic nie boli. - rzekła z uśmiechem.

                -Usiądźcie. - oznajmiła rudowłosa. - Kawa? Cappucino? Herbata? Co chcecie?

                -Ja poproszę Cappucino. - stwierdziła Miona.

                -Kawa. - oznajmił Ron.

                -Też Kawa. - rzekł Harry.

                Rudowłosa wyszła z salonu i poszła do kuchni, aby zrobić dwie kawy i dwa Cappucino. Po 5 minutach wróciła z napojami, cukrem i mlekiem na tacy. Kiedy usiadła, Harry wziął gazetę i pokazał pierwszą stronę "Proroka". Powiedział:

                -Widzieliście? Matka Malfoya została zamordowana przez Lucjusza. Jutro ma być pogrzeb o 11:30.

                -Ja o tym już wiedziałam. - westchnęła Hermi, po czym wzięła łyk Cappucino. Zrobiła dziwną minę, ale Ginny poznała, że przyjaciółka ma coś do ukrycia.

                -Hermiona? Co chcesz powiedzieć? - spytała.

                -Ja? - spojrzała, ale postanowiła powiedzieć, bo i tak prędzej, czy później wyjdzie to na jaw. - No dobrze... wczoraj, zanim Ron wrócił z pracy to zadzwonił do mnie Draco...

                -CO?! - zawołał rudowłosy krztusząc się swoją kawą, - ZADZWONIŁ DO CIEBIE? I NIC MI NIE POWIEDZIAŁAŚ?! CZEGO ON CHCIAŁ?

                -Uspokój się! Dajcie mi dokończyć. Zadzwonił do mnie Draco i... poprosił, abym przyszła na pogrzeb.

                -Zaprosił cię na pogrzeb? Zgodziłaś się? - spytała zdziwiona rudowłosa.

                -Tak. Zgodziłam się. - potem zwróciła się bezpośrednio do Harry'ego. - Ty też powinieneś pójść.              

                -Mionka... - powiedział spokojnie Harry. - Trochę zwariowałaś. Przecież to była MATKA Dracona Malfoya. I jeszcze mówisz, że ja mam pójść? Po jakiego grzyba?

                -Harry. - odpowiadała brązowowłosa. - Ona pomogła ci już. Pamiętasz 2 bitwę o Hogwart w Zakazanym Lesie? Jak przeżyłeś Avadę. Miała sprawdzić czy żyjesz. Żyłeś, ale ona skłamała.

                -Ponieważ chciała tylko dojść do zamku po Dracona. - zaczął tłumaczyć czarnowłosy, ale brunetka nie dała za wygraną.

                -No, ale i tak cię nie "zdradziła" . Ona by jeszcze żyła, ale Lucjusz chciał zabić Draco, a Narcyza tego nie chciała, więc jak rzucał Avadę Kedavrę to stanęła szybko przed jej synem.

                -Skąd o tym wiesz? - dopytała ruda.

                -Tego samego dnia kiedy to się stało, to ja z Ronem usłyszeliśmy jego krzyki. Poszliśmy tam, ale Malfoy chciał być sam, więc Ronald poszedł do domu, lecz ja weszłam, ponieważ przeczuwałam, że coś się złego stało. Opowiedział mi o wszystkim. - skończyła.

                Przyjaciele patrzyli na nią z niedowierzaniem. Po krótkiej chwili milczenia Ginerva powiedziała do swojego męża:

                -Harry... może faktycznie powinieneś pójść. Miona ma rację. Pomogła tobie. Może nie chodziło jej o ciebie, ale i tak pomogła.

                Wszyscy spojrzeli na nią ze zdziwieniem. Zielonooki się chwilę zastanawiał i oznajmił:

                -Dobrze, pójdę. A wiesz gdzie jest ten pogrzeb? - spytał Hermi.

                -Tak. Mówił mi. A w "Proroku" tego nie podali?

                -Nie. - odpowiedział Potter.

                Trochę wypili, ale narzeczeni musieli już wracać do domu.

  Gdy weszli do mieszkania, Miona powiedziała do Rona, kiedy wchodziła do łazienki:

                -Za chwilę pójdę spać, więc...

                -O nie. Nie pójdziesz. Zrób kolację!

                -Ron. Przecież jest 2 w nocy.

                -No i co? Idź robić, a ja idę się położyć. - powiedział.

                -Ile piłeś? - spytała stanowczo.

                -2,3 piwa.

                -2,3? Raczej 7,8, bo capi od ciebie. Musiałeś tyle pić?

                -A co? Nie mogę? Przecież u szwagra byłem...

                -Ale musiałeś tyle? Śmierdzisz tym piwskiem. - oznajmiła.

                Aż niespodziewanie jak to powiedziała, ktoś ją mocno uderzył w policzek. Bardzo ją to zabolało. Był to Ron.

                -Po co byłe te kwiaty? Po co byłe te przeprosiny? Nigdy nie będziesz taki jaki byłeś! - stwierdziła z płaczem.

                -Oj, zamknij się i przynieś mi piwo.

                -O NIE! TEGO TO JUŻ ZA WIELE!! ŚPISZ W SALONIE! SAM BĘDZIESZ SOBIE ROBIŁ JEDZENIE! - wybuchła.

                -Miona... sorry.

                -MAM W DUPIE TE TWOJE SORRY! ZOSTAW MNIE W SPOKOJU I... - wzięła głęboki wdech. - Albo się zmienisz, albo... koniec z nami!

                Przez chwilę mężczyzna osłupiał.

                -Chyba żartujesz. NIGDY ODE MNIE NIE ODEJDZIESZ!! ZROZUMIAŁAŚ?! - zaczął mocno szarpać Hermionę.

                -PUŚĆ MNIE! BO ZADZWONIĘ NA POLICJĘ I DO MINISTERSTWA!! ZOSTAW MNIE!!

                Puścił ją, ale to było bardziej odepchnięcie. Chyba się przestraszył, że może wylecieć z pracy, przez bicie swojej dziewczyny.

                -JESTEŚ PODŁY I GŁUPI!! - krzyknęła, po czym poszła do sypialni i zamknęła za sobą drzwi na klucz.

               

                Następnego dnia Hermiona nie odzywała się do Rona. Ciągle była na niego wkurzona. Na rękach miała ślady szarpania.

                Mimo tych ślad i wysokiej temperatury, ubrała sukienkę o czarnym kolorze. Lubiła nosić ubrania, które były na ramiączkach. Po Mionę przyszedł Harry w czarnym garniturze. Zanim wyszła, ubrała swoje czarne szpilki.

                -A nie pożegnasz się z Ronem? - spytał.

                -Nie, bo przecież przyjdę wieczorem. - odpowiedziała obojętnie, - Idziemy? Już jest 11.

                Wyszła pierwsza, a za nią Harry, lecz zanim wyszedł powiedział szybko do Rona, który stał w przedpokoju:

                -Stary... lepiej skończ z tym. Wiesz o czym mówię.

                -Muszę? Przecież ona jest taka sexi. - powiedział.

                -Zrób tak! Ja uciekam.

                -Harry! Pilnuj ją, żeby nie zrobiła żadnego głupstwa z Malfoyem.

                -Spoko. Ale na serio już uciekam. - stwierdził szybko i wyszedł z domu.

                Szli przez 3 minuty, aż w końcu dotarli na miejsce. Były tłumy ludzi. Nic dziwnego, w końcu... zmarła należała do Rodziny Malfoyów. Z tłumu wyłonił się Draco, który płakał.

                -Cześć Hermiona. - przywitał się, a potem zwrócił się do Harry'ego. - Też przyszedłeś?

                -Tak. W końcu... twoja mama mi raz pomogła. 

                -Nie była zła. Ona tylko... 

                -Spokojnie Draco. Chodź. - powiedziała Miona po czym z Harrym i Draconem weszli do kościoła. Czarnowłosy i brązowowłosa zatrzymali się po drugiej stronie ołtarza, ale Malfoy złapał Hermi i powiedział:

                -Chodź do przodu.

                Dziewczyna spojrzała na przyjaciela, a on szepnął:

                -Spokojnie. Idź. Nie martw się.

                Brunetka poszła z blondynem w stronę ołtarza. Była tam piękna ciemna trumna. W trumnie było martwe ciało pani Malfoy. Była ubrana w swoją codzienną szatę, włosy miała spięte, a dłonie złożone. Przy głowie były położone czerwone kwiaty. Draco ciągle płakał. Położył głowę na ramieniu dziewczyny. Zrobiło jej się bardziej żal. Niespodziewanie chłopak podniósł gwałtownie głowę. Patrzył w stronę reszty zgromadzonych. Hermiona także popatrzyła w stronę ludzi, a tam byli...

                -Pansy! Co ty tutaj robisz?

                Parkinson podeszła do nich, ale nie była sama. Był z nią pan Malfoy, który powiedział do Draco:

                -Czemu ona tutaj jest? 

                -A dlaczego ty tutaj jesteś? Tylko ja jedyny organizowałem pogrzeb, więc mogę zapraszać kogo chcę. Ona jedyna mi pomogła. A czemu TY tutaj przylazłeś? 

                -Przecież byłem jej mężem.

                -Taa... który ją zamordował. - potem zwrócił się do Pansy. - A ty co robisz?

                -Przyszłam, bo tak chciałam. - powiedziała stanowczo czarnowłosa.

                -A teraz zabierz tą szlamę i chodź ze mną do domu. - stwierdził Lucjusz.

                -Po pierwsze: Ona nie jest szlamą, tylko normalną czarownicą. Po drugie: Nie rozkazuj mi, bo nie jesteś już moim ojcem. Wyrzekłeś się mnie. - rzekł arystokrata i odwrócił się od Lucjusza i Pansy. Hermiona była zdziwiona. Przecież była szlamą. Nic tego nie zmieni. Ale chwila... Lucjusz nie jest już ojcem Dracona? Wyrzekł się go? Kiedy?

                -Za chwilę się zacznie. - szepnął młody Malfoy do brązowookiej.

                Do trumny podeszli czterej mężczyźni, który podniośli klapę i zaczęli zakrywać martwe ciało. Draco ciągle stał obok Mionki. Zanim mężczyźni zamknęli trumnę Draco krzyknął i zaczął podbiegać do trumny:

                -NIEEE!! NIE ZAMYKAJCIE!! 

                -Draco... spokojnie. Muszą zamknąć. - powiedziała Hermiona zatrzymując chłopaka. - Draco...

                Mężczyźni zamknęli trumnę, a młodzieniec zaczął mocniej płakać. Przytulił się mocno do swojej towarzyszki.

                -Ciii... Cichutko... - dziewczyna spróbowała uspokoić chłopaka. - Chodź musimy wychodzić.

                Hermiona z Draconem przytulającym się ciągle do niej, poszli tuż za trumną. Przed wyjściem widziała Harry'ego, ale nie był wcale zdziwiony. Chyba rozumiał blondyna. Zielonooki przecisnął się przez tłum i szedł za Hermioną i Draconem, dzięki czemu mógł ich obserwować. Szli wzdłuż drogi, aż na cmentarz. Musieli dojść do połowy cmentarza. 

                Gdy doszli Draco nadal płakał. Przy naszykowanym grobie stali już dwaj ministranci i ksiądz. Kiedy po zwykłym przemówieniu, ksiądz powiedział poświęcając trumnę:

                -Z prochu powstałaś i w proch się obrócisz.

                Po tych słowach zaczęła grać trąbka i ci sami mężczyźni co zamykali trumnę, teraz zaczęli ją spuszczać w głąb grobu. Draco z trudem się powstrzymał od pobiegnięcia w stronę dziury.

                -NIEE!! MAMO... Dlaczego musisz tutaj trafić? Czemu? - powiedział zrozpaczony i przytulił się mocno do dziewczyny, a ona zaczęła gładzić go po głowie.

                -Spokojnie... Cichutko. - ponownie uspakajała Hermiona. 

                -Dlaczego ona musiała umrzeć? Dlaczego nie dała Lucjuszowi mnie zabić? Dlaczego? 

                -Ponieważ ciebie bardzo kocha. Ona cię nie opuściła. Ona jest w twoim sercu. Może jej nie widzisz, albo nie słyszysz, ale i tak jest obecna w tobie. - odpowiedziała. 

                Wszyscy się rozeszli, oczywiście oprócz Dracona, Hermiony i Harry'ego.   

                Draco chyba już nie zauważał przyjaciela Miony. Brunetka bez namysłu się zapytała:

                -Pan Malfoy się ciebie naprawdę wyrzekł? Dlaczego? Kiedy? 

                Arystokrata spojrzał na nią. Otarł oczy ręką i zaczął:

                -To było w tego samego dnia, kiedy zamordowano matkę. Odwiedzili mnie. Wiedzieli, że Parkinson i ja się rozstaliśmy. Lucjusz był wkurzony, bo dowiedział się też, że się z tobą zadaję. Wtedy się mnie wyrzekł, bo według niego, przynoszę hańbę dla czarodziejów czystej krwi, zadając się z... tobą.

                -Spokojnie. Wiem, że mnie nazwał szlamą. I dlatego chciał ciebie zabić? I to dlatego też twoja mama została zabita?

                -Niestety tak. Ale nie czuj się winna temu wszystkiemu.

                -Jak nie mam? Przecież to się właśnie potoczyło wokół mnie. To przeze mnie nie masz matki...

                -Uspokój się. On chciał już od dawna się mnie pozbyć, a wiesz co znalazłem kiedyś w w jego dokumentach? - spytał.

                -Co takiego znalazłeś?

                -Słuchaj... mam siostrę. Przyrodnią siostrę. - oznajmił.

                -S... siostrę? Od kiedy? - zdziwiła się.

                -Według akt urodzenia, to urodziła się dokładnie 2 miesiące po moim porodzie. Siostra jest mugolką. Jej matka umarła przy porodzie, a on ją wziął do siebie, lecz kiedy miała dwa latka to oddał ją do sierocińca. Nie przyznawał się do niej, ponieważ nie była czarownicą. 

                -A matka nic nie podejrzewała, że w jej domu przez dwa lata jest jakaś nieznana dziewczynka?

                -Powiedział jej, że to koleżanki, która musiała wyjechać do pracy.

                -A skąd o tym wszystkim wiesz? - Miona ciągle dopytywała.

                -Mówiłem, że przeglądałem papiery. - stwierdził. - Teraz ma też 19 lat. On zdradzał moją matkę i się do tego nie przyznał. 

                -A masz w ogóle z nią kontakt? Wiesz jak wygląda... 

                -Nie, nie mam z nią kontaktu, ale wiem, że jest blondynką i ma zielone oczy. - odpowiedział chłopak, po czym spojrzał na zegarek, który miał na ręce. - Już trzeba iść do restauracji. Nie chcę iść, ale muszę. Chodź. - powiedział i wstał.

                -OK. - rzekła i poszła za nim, a za nia podążył Harry. Przez chwilę mieli czas coś do siebie poszeptać:

                -O co chodzi? - spytał szeptem.

                -Ma przyrodnią siostrę. Blondynkę o zielonych oczach. Ale nikomu o tym nie mów.

                -Okey.

                 Doszli do restauracji, gdzie odbyła się dalsza uroczystość. Trwało to kilka godzin. Hermiona była jedna z tych ostatnich gości, którzy już wracali do domów. 

                -Na razie. W poniedziałek będziesz już w pracy? - pożegnała się.

                -Tak będę. Na razie Hermiona. Cześć Harry. - powiedział, po czym przyjaciele wyszli.

                -Odprowadzić cię do domu? - spytał Harry, kiedy wyszli z budynku.

                -Możesz. Jest dopiero 18. 

                Czarnowłosy odprowadził Mionkę do domu, a potem sam wrócił do siebie.

                 Brunetka weszła do domu, ale to, co było w jej domu kompletnie ją zszokowało.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Witam, witam, witam :D

Właśnie przeczytaliście 9 rozdział mojego opowiadania. 

Mam nadzieję, że się Wam spodobało ;) . 

Właśnie godzinę temu wróciłam z konkursu potterowskiego. Jak wracałam to weszła mi taka wena, że aż... SZOK!! ;** . 

Trochę mnie na tym teście wkurzyli. 

Tam było takie pytanie (od razu przetłumaczę) :

"Jak miała na imię żona Harry'ego?"

Tam były takie odpowiedzi (a,b i c)

a) Cho  ;   b) Hermiona   ;   c) Ginni

Wiecie co mnie właśnie wkurzyło? Że Ginny napisali "Ginni". Tak właśnie było w wszystkich pytaniach. To jest nienormalne. Ale zaznaczyłam c. 

Ale OK, wracam do tematu notki:

Mi się osobiście podoba. Nie wiem jak Wam.

Dziękuję:

Finite Incantatem - za pomysł (ona wie o co chodzi, a jak nie to może zapytać ;) )

Mionce M. - za to, że "śledzi" mojego bloga i w ogóle... za wszytko jej dziękuję ;**

I Wam kochani czytelnicy, za to, że czytanie to, co tutaj przekazuję w tych rozdziałach.

Zapraszam do komentowania ;)

Pozdrawiam i Całuję ;**

G. Potter