27 ~~ Mogłabym się u Was zatrzymać na noc?

[-No ale jeszcze bez pocałunków przed wielkim weselem!]

Od pamiętnego wesela Dracona i Hermiony minął tydzień. Młode małżeństwo było szczęśliwe z uczuciem, że są związani na całe życie i będą razem. Teraz mieli kolejny cel: czekanie na urodzenie się ich dziecka. Wczoraj Hermiona była u ginekologa i okazało się, że będą mieli córeczkę. Jednak także i syna. Tak... bliźniaki.

Siedzieli w swoich objęciach w salonie oglądając film pod tytułem "Masz wiadomość". Nagle... ktoś zadzwonił do drzwi. Zdziwione małżeństwo spojrzało na siebie.

-Kto to może być o tej porze? - spytała Miona wstając z sofy, po czym podążyła do drzwi. Nikogo się nie spodziewali, a szczególnie o tej godzinie. Zegar pokazywał 21:30 . Dracon wyprostował się i patrzył na otwarte drzwi salonu, przez które przed chwilą wyszła żona. Po krótkiej chwili Hermi wróciła z rudowłosą istotką, która miała przy sobie dziecięcy wózek dla dwóch niemowląt. Była to Ginny. Po policzkach spływały jej łzy. Cały przód jej błękitnej bluzki był mokry. Malfoy wyłączył dźwięk w telewizorze, aby nie obudzić małych bliźniaków. Szatynka wskazała gestem na fotel, aby przyjaciółka usiadła, co uczyniła. Brązowowłosa ponownie zajęła miejsce obok męża.

-Hej... Gin. Co się stało? - spytała.

-Ja... ja i Harry... M...Moje mał...małżeństwo... Chyba się roz...rozpada... - wymamrotała ciągle płacząc.

-Co ty mówisz? Przecież jesteście ze sobą szczęśliwi. Jak to się rozpada? Czemu tak uważasz? - zapytała zdezorientowana Gryfonka. Ruda wzięła kilka głębokich wdechów, aby się uspokoić. Usłyszała, że jeden z bliźniaków zaczął płakać. Wstała, po czym podeszła do wózka, z którego wyciągnęła płaczące niemowlę.

-Cśś... Cichutko Fredziuś... - uspakajała je wiewiórka, lekko kołysząc dziecko. Zajęła miejsce w fotelu nadal trzymając małego. Zaczęła:

-Od...Od waszego wesela... Harry zaczął się spotykać z Chang. Jak nie osobiście, to rozmawia z nią przez telefon. Coraz mniej jesteśmy razem. Jednakże na szczęście nie brakuje mu czasu dla dzieci, ale dla mnie... - pokręciła lekko głową. - Nie czuję jakoś, że jestem jego żoną.

Znów zaczęła płakać. Hermiona wstała, po czym kucnęła przed szwagierką.

-Kochana... Harry cię kocha. Pamiętasz naszą krótką rozmowę na weselu? W ogrodzie. Po prostu on chce odnowić z nią kontakt. Tylko to. - próbowała ją przekonać. Nastało milczenie. Po krótkiej chwili wiewiórka spytała:

-Mogłabym się u Was zatrzymać na noc? Proszę.

Małżeństwo wysłało sobie porozumiewawcze spojrzenie. Draco lekko kiwnął głową w stronę małżonki na znak zgody. Herma zwróciła się do przyjaciółki:

-Jasne, że możesz. Dla dzieciaków wyczaruję łóżeczka, aby nie spały w wózku.

-Dziękuję. - podziękowała z uśmiechem.

-Mionka, ja pójdę wziąć prysznic. Na razie Gin. – stwierdził Malfoy, po czym wstał, obdarzył towarzyszki uśmiechem i wyszedł. Zostały same, nie licząc małych.

-Masz takiego wspaniałego męża… – oznajmiła rudowłosa.

-Wiesz… w żadnym małżeństwie nie jest idealnie. Chciałam ci to dać na twoje urodziny, ale może warto to dać ci teraz? - spojrzała na nią.

-Co takiego chcesz mi dać? – spytała zdziwiona, lecz zarazem lekko uradowana. Malfoyówna podeszła do jednej z szafek i otworzyła jedną szufladę, z której coś wyciągnęła. Z uśmiechem wróciła do szwagierki i podała jej kasetę mówiąc:

-To jest nagranie dla ciebie. Chcesz teraz zobaczyć?

-Jeżeli mogę.

-Jasne. Gdybyś nie mogła to bym nie pytała. – zaśmiała się. Brązowowłosa wzięła kasetę, którą potem włożyła do video. Włączyła telewizor, po czym usiadła na sofie. Razem z przyjaciółką patrzyły na nagranie. Weszła Hermiona. Była chyba w parku. Telewizyjna Miona zaczęła:

-Kochana Ginn. Chciałabym ci życzyć wszystkiego najlepszego z okazji twojego święta, którym są twoje dwudzieste urodziny… Na pewno znasz piosenkarkę, Olę. Chciałabym ci zaśpiewać jedną z jej piosenek. Harry… proszę, włącz już muzykę.

W tle zaczęła grać jakaś melodia. Dziewczyna zaczęła się lekko ruszać. Rozpoczęła:

Ze spokojem zamknę oczy swe

wiem, że zawsze staniesz obok mnie.

Trudny start, bez przerwy staramy się

setki kłótni, dzięki tobie jestem wiesz.

Twoja przyjaźń cenna, ważna jest

słone łzy bardzo ranią mnie (ty to wiesz).

Oglądam się od lat pomagasz mi

jesteś najlepsza

mówię to po prostu dziś.

Dzień czy noc oparcie we mnie non stop

nie zaważając na nic zawsze będę obok.

Wznieść się na szczyt prosto jest,

gdy masz osobę która wesprze cię.

Nie udany ruch dosyć już

on przy tobie zawsze zostanie tu.

Dziękuję ci za wszystkie chwile złe,

w których stale byłaś obok mnie.

Wspólny płacz i gniew nie raz

Zbliżają do siebie i to jak.

Ze spokojem zamknę oczy swe

wiem, że zawsze staniesz obok mnie.

Dajesz mi tlen na kolejny krok,

dajesz mi siłę na kolejny dzień.

Ze spokoje zamknę oczy swe

wiem że zawsze staniesz obok mnie.

Dzięki tobie pokonam strach,

i na nowo mogę patrzeć w dal.

Historie wspólne piszemy razem co dnia

wiele z nich nosi sentymentu ślad.

Każdy człowiek w życiu swym osobę ma

na ramieniu płacz nie jeden raz.

Bez przyjaciół trudno obrać jedną z dróg.

Wtedy się okaże, który to twój wróg.

Godni zaufania nie zawiodą nas

z biegiem lat prawdę pokaże czas.

Wznieść się na szczyt prosto jest,

gdy masz osobę która wesprze cię.

Nie udany ruch dosyć już

on przy tobie zawsze zostanie tu.

Dziękuję ci za wszystkie chwile złe,

w których stale byłaś obok mnie.

Wspólny płacz i gniew nie raz

zbliżają do siebie i to jak.

Ze spokojem zamknę oczy swe

Wiem, że zawsze staniesz obok mnie.

Dajesz mi tlen na kolejny krok,

dajesz mi siłę na kolejny dzień.

Ze spokoje zamknę oczy swe

wiem, że zawsze staniesz obok mnie.

Dzięki tobie pokonam strach,

i na nowo mogę patrzeć w dal.

-Ginny… dziękuję, że jesteś. Zawsze mi pomożesz. Wiem, że niekiedy się kłóciłyśmy, jednak i tak mnie nie pozostawiłaś. Wiedz, że skoczyłabym za tobą w ogień, wiedząc, że zrobiłabyś to także dla mnie. Dziękuję, kochana, za to, iż jesteś przy mnie.

Nagranie skończyło się. Prawdziwa Miona spojrzała na wiewiórkę. Zauważyła, że ma łzy w oczach. W końcu wymamrotała z uśmiechem:

-Mionka… Dziękuję. To naprawdę kochane z twojej strony. Mogę ci nawet obiecać to, iż puszczę te nagranie na moich urodzinach. Dziękuję.

Przytuliły się.

Hermiona przygotowała pościel oraz poduszkę dla rudej. Położyła je na sofie w salonie, po czym gdy skończyła, wyczarowała razem z nią dwa małe łóżeczka dla maluchów. Cała trójka zjadła późną kolację, po której udali się spać. Małżonkowie położyli się do siebie. Dziewczyna położyła głowę na torsie chłopaka, ten zaś zaczął gładzić jej włosy. Po chwili pocałował ją w czoło. Nagle spytał:

-Ciekawe jak to się z nimi dalej potoczy. Jak myślisz?

-Nie wiem… - odpowiedziała z zamkniętymi oczami, po czym je otworzyła i spojrzała w oczy ukochanego. Miały ten sam blask nawet w świetle nocnym. – Będę musiała jutro w pracy pogadać z Harrym. Przecież mamy gabinet naprzeciw niego.

Podczas wesela otrzymali podarunek od pani minister. Ona i Draco zostali przyjęci na inne stanowisko. Do Biura Aurorów. Mieli wspólny gabinet, który znajdował się obok gabinetu Blaise’a Zabini i Luny Lovegood. A naprzeciwko było biuro Harry’ego i Rona.

Po chwili rozmyślań para oddała się w objęcia Morfeusza.

~~*~~

Nastał kolejny słoneczny poranek. Małżeństwo wstało o tej samej porze. W piżamach poszli do kuchni, aby naszykować dla siebie, rudej oraz dzieciaków śniadanie. Jednak kiedy weszli do pomieszczenia przy piekarniku stała Ginny.

-Hej Ginny. - przywitał się Smok. Dziewczyna się lekko przestraszyła, jednak odpowiedziała z lekkim uśmiechem:

-O, cześć. Zaraz będziecie mieli śniadanie. Miona... nie mów mi, abym tego nie robiła. Chciałam Wam podziękować, że mogłam zostać tutaj na noc. Dzisiaj mam popołudniową zmianę, bo zamieniłam się z Amandą, o której ci mówiłam. Ta blondynka. Jeżeli chcecie to mogłabym Wam troszkę posprzątać w mieszkaniu.

-Nie Gin. - stwierdziła szatynka. - Odpocznij. Spędź czas z ukochanymi dzieciakami. - uśmiechnęła się promiennie, a przyjaciółka odwzajemniła ten szczery uśmiech.

Zjedli poranny posiłek w jadalni. Ruda prawie nic nie jadła. Tylko dwa kawałki chleba z dżemem truskawkowym. Hermionę to martwiło, jednakże szwagierka oznajmiła jej, iż po prostu nie jest głodna. Lecz prawda była inna... martwiła się o Harry'ego. O ich związek. Bała się, że się z nią rozwiedzie. Co wtedy byłoby z Jamesem Syriuszem Potterem oraz Fredem Arturem Potterem - ich bliźniakami? Strasznie obawiała się rozstania z nim. Kochała go od kiedy po raz pierwszy zobaczyła chłopaka na stacji King's Cross, gdy Harry pytał się jej matki, jak wejść na zaczarowany peron. Nadal darzyła go tym uczuciem. Kochała go strasznie.

O ósmej para musiała już ruszać do pracy. Teleportowali się siecią Fiuu, więc wyszli z jednego z kominków ministerstwa, po czym podążyli przez główny hol do pomieszczenia, które otoczone było windami. Weszli do windy, która była wolna, lecz nie na długo, bo tuż przed zamknięciem się drzwi doszedł do nich zmęczony Harry. Widocznie biegł. Ku zdziwieniu pozostałych Potter z nikim się nie przywitał. Stał zamyślony. Malfoyówna domyśliła się, że na pewno myśli o Ginny. Gdy dotarli do celu, wyszli z windy, po czym ruszyli do gabinetów. Brunet w ogóle się nie odzywał. Na biurku mieli już wszystkie potrzebne papiery na temat jednego ze śledztwa, które prowadzili. Musieli schwytać dwóch śmierciożerców: Lucjusza Malfoya oraz Bellatrix Lestrange (w moim opowiadaniu Bella żyje). Nie mieli niestety żadnego tropu, gdzie mogliby się znajdować. Lucjusz był ostatnio widziany podczas przesłuchania w sprawie śmierci Narcyzy. Bellę ostatnio widziano miesiąc temu gdzieś w pobliżu Little Whinghing, gdzie Harry kiedyś mieszkał razem z Dursleyami. Na szczęście nikt nie zginął. Poszukiwani nie mogli kogoś zabić, bo inaczej MM od razu wytropiłoby ich. Było ciężko. Zabijać może nie mogli, lecz mogli robić inne rzeczy takie jak rzucanie Cruciatus na niewinnych ludzi. Ta myśl przerażała wszystkich, a najbardziej Mionę. Nadal się bała o to, że starszy Malfoy będzie się chciał zemścić na niej i Sofie.

Minęły trzy godziny, aż nagle odezwała się Hermiona:

-Draco...

-O co chodzi? - spytał.

-Muszę udać się do domu.

Dracona zatkało. Nie wiedział, po co Miona chciała pójść do mieszkania.

-Dlaczego? Źle się czujesz? Niedobrze ci? - zapytał z troską.

-Nie... mam dziwne przeczucie. Intuicja mówi mi, żebym jak najszybciej znalazła się w naszym domu. Muszę. Po prostu to konieczne. Usprawiedliwisz mnie?

Wstała z miejsca, po czym ściągnęła z stojaka sweterek, który na siebie założyła.

-Czekaj. Nie pójdziesz sama. Idę z tobą. Musimy sobie zrobić króciutką przerwę.

Także podszedł do stojaka i ściągnął skórzaną kurtkę. Ruszyli do gabinetu szefa departamentu, Eryka Stejchmena, aby się na chwilę zwolnić, dzięki czemu szybko wrócili do wind, które zatrzymały się w głównym pomieszczeniu z windami, pobiegli do jednego z kominków przez który powrócili do kominka w domu. Hermiona przeczuwała, że zobaczy coś, co ją przerazi. Lekko przestraszona wyciągnęła różdżkę, co uczynił i Malfoy. Kobieta spytała męża z strachem w głosie:

-Dr...Draco? G...Gdzie jest Ginny?

Chłopak wzruszył bezradnie ramionami. Poszedł w stronę sypialni, zaś dziewczyna w stronę łazienki. Ostrożnie otworzyła drzwi. To co ujrzała wzbudziło w niej większy strach. Zawołała przerażona:

-DRACO! CHODŹ DO ŁAZIENKI!

Zakryła swoją twarz dłońmi. Nie mogła w to uwierzyć. Jak to możliwe? Hermi stała jakby była przyczepiona do podłogi. Nie umiała się ruszyć. Nie teraz. Arystokrata posłuchał kobiety i po króciutkiej chwili znalazł się obok niej. Widok, jaki zastał, także go przeraził. Złapał się za tył głowy. Miona odważyła się w końcu wejść głębiej do pomieszczenia. Przy wannie, na zimnej podłodze, leżała rudowłosa istotka. Była to Gin.

-Żyje? - spytał niepewnie Malfoy.

Brązowooka kucnęła. Przyjrzała się, czy przyjaciółka oddycha. Oddychała, jednak oddech był coraz płytszy.

-Ż...Żyje, ale jest nie przytomna. - odpowiedziała. Chwyciła jej twarz po czym lekko uderzała swoimi dłońmi w policzki rudej, mając nadzieję, że jednak się obudzi. Nic to nie dało.

-Hermiona? C...Co to jest? - ponownie spytał, ale wskazywał na coś, co leżało obok młodej matki. Były to tabletki. Wzięła do ręki pudełko, gdzie zostały już tylko dwie pigułki. Przecież jeszcze wczoraj opakowanie było pełne.

-Nie wierzę... - mruknęła. - Zjadła prawie wszystkie tabletki. Chciała się zabić. Szybko z nią do szpitala! - krzyknęła, podrywając się z miejsca. Draco podszedł do leżącej, po czym uniósł ją na rękach.

-A dzieciaki? - zapytał, przechodząc przez przedpokój.

-Weźmiemy je. - stwierdziwszy to, poszła do salonu, wyciągnęła różdżkę i wyczarowała przenośne łóżeczka do których włożyła niemowlęta. Podniosła łóżeczka i wyszła razem z mężem na dwór. Wsiedli do samochodu i ruszyli w stronę szpitala.

Do celu dojechali po piętnastu minutach. Lekarze prawie od razu przyjęli nieprzytomną do sali segregacji. Małżeństwo nie mogło tam wejść.

W czasie gdy czekali na jakąś wiadomość o stanie nieprzytomnej, Hermiona zadzwoniła do brata. Podczas rozmowy była zdruzgotana i płakała. Poprosiła, aby zwolnił się u Eryka i przyjechał do szpitala. Martwiła się o przyjaciółkę. Co jeżeli nie wyjdzie z tego? Co jak się już nie obudzi? Te myśli coraz bardziej ją dręczyły, przez co nadal płakała, jednakże miała pocieszenie w tym, że Malfoy był przy niej i razem czekali na wiadomości. Dobre, albo złe.

Po kilku minutach do poczekalni wszedł przestraszony brunet. Od razu zauważył siostrę oraz szwagra. Podbiegł do nich i nie siadając spytał:

-Hermi, Draco. Co z Ginny? Dlaczego tutaj trafiła?

Opowiedzieli mu szybko o tym, jak ją znaleźli na podłodze w łazience. Nie zapomnieli o tabletkach. Im byli dalej w opowiadaniu, tym bliznowaty robił się coraz bledszy. Nie mógł w to wszystko uwierzyć. Ginny... tabletki... w ogóle to nie pasowało do niej.

-Ale... - zaczął, gdy skończyli mówić. - Dlaczego to zrobiła? Czemu chciała sobie odebrać życie?

-Chodzi głównie o Cho. Gin jest zazdrosna. Boi się, że wasz związek się skończy. - odpowiedział Draco.

-Co? - zadał kolejne pytanie.

-A to, co usłyszałeś. - westchnęła Mionka.

Czekali zdenerwowani jeszcze przez półtorej godziny. Podszedł do nich jeden z lekarzy i powiedział:

-Państwo są rodziną pani Ginevry Potter?

-Ja jestem mężem Ginny, a to jest moja siostra ze swoim mężem. Proszę pana... co z moją żoną? Wyjdzie z tego? Obudzi się w ogóle? Co będzie z naszymi dziećmi, jeżeli ona...

-Proszę się uspokoić. Wszystko będzie dobrze. Wzięła sporą ilość tabletek uspakajających, musieliśmy jej zrobić płukanie żołądka. Na szczęście nie doszło do jakiś komplikacji. Za jakiś czas powinna się obudzić. - stwierdził lekarz.

-Możemy do niej wejść? - spytała.

-Oczywiście. Przewieźliśmy ją do jednego z pokojów. Zaprowadzę was.

Poszli razem za pracownikiem szpitala. Szli przez trzy-cztery minuty. Zatrzymali się pod drzwiami z numerem 147. Cała trójka weszła do pomieszczenia. Ściany były w białym kolorze, a okna zasłonięte zasłonami o tej samej barwie co ściany. Spojrzeli w lewo i zauważyli śpiącą rudowłosą. Na jej twarzy znajdował się lekki uśmiech. Widocznie śniła o czymś przyjemnym. Podeszli do łoża. Hermiona usiadła po lewej stronie łóżka, a obok niej Dracon. Zaś Harry zajął miejsce po prawej stronie ukochanej. Patrzył na jej uśmiechniętą twarz, która była obrócona w jego stronę. Czekali, aż się obudzi.

Po kilku minutach Potter zauważył jak powieki wiewiórki drgnęły , aby po chwili ukazać piękne, brązowe oczy. Spojrzała na Wybrańca uśmiechając się do niego, jednakże przypomniała sobie co zrobiła i kto był powodem tego czynu. Odwróciła głowę. Zobaczyła Malfoya i Hermionę. Siedzieli w ciszy. Nagle Harry zwrócił się do szatynki:

-Hermi... mogłabyś razem z Draconem na chwilę wyjść? Muszę z nią o czymś pogadać.

Ta tylko kiwnęła głową, po czym razem z blondynem wyszła z pomieszczenia, pozostawiając brata samego z wiewiórką. Dziewczyna nadal patrzyła w inną stronę. Nie chciała teraz go widzieć. Ciągle bolało ją to, co mówiła Hermionie, gdy do niej wczoraj przyszła. Spuścił głowę.

-Ginny... - zaczął. - Dlaczego to zrobiłaś?

Nie otrzymał odpowiedzi. Oczy kobiety zaszkliły się.

-Dlaczego? - ponowił pytanie. Nie chciał dać za wygraną. Chciał, aby mu to wyjaśniła. - Wyjaśnij mi.

-Co mam ci niby wyjaśniać? - odpowiedziała pytaniem na pytanie nadal się nie odwracając do towarzysza. - Myślę, że to ty powinieneś mi coś wyjaśnić. - spojrzała na niego.

Podniósł głowę, ukazując zdziwienie. Nie wiedział, o co chodzi jego żonie.

-O co ci chodzi?

-A pomyśl. - westchnęła. Zaczynała się bardziej na niego wściekać. ,,Jak może nie wiedzieć o co chodzi?” pomyślała.

-Mówisz o Cho? - spytał.

-Tak. Powiedz mi, czemu najwięcej czasu spędzasz z nią? Ciągle się z nią spotykasz. Jak nie możesz osobiście to dzwonisz. Nie masz czasu dla mnie. Chociaż jestem zadowolona z tego, że masz czas dla dzieci. Właśnie... gdzie dzieciaki?

-Są u Rona i Sofie. - odpowiedział krótko. - Słuchaj...

-A mam inne wyjście?

-Proszę cię, nie przerywaj mi. Ja z Cho chcę odnowić kontakt. Nic więcej. Czy ty jesteś...?

-Tak, jestem o ciebie zazdrosna. To wszystko wygląda na to, że się w niej ponownie zabujałeś. Kim dokładnie dla ciebie jestem? Żoną czy służącą? Ukochaną czy sprzątaczką i opiekunką dla dzieci?

-Ginny. Nie zakochałem się w Chang. - odparł szczerze. Położył swoją dłoń na dłoni partnerki. - Ona jest przecież narzeczoną Seamusa. W dodatku jest w drugim miesiącu ciąży. Nosi jego dziecko. Ja po prostu chcę, abyśmy się zakolegowali. Wiem, że poświęcam tobie mniej czasu. Nie musisz mi o tym mówić. Nie wiem czy uwierzysz, ale sam siebie za to nienawidzę. Nienawidzę się za to, że nie mogę się tobą dobrze zaopiekować. Naprawdę.

Nic nie powiedziała. Po jej policzku spłynęła samotna łza, którą Wybraniec starł kciukiem. Spojrzeli sobie w oczy. Po krótkiej chwili milczenia, rudowłosa szepnęła:

-Kocham cię Harry.

-Ja ciebie też.

Zbliżył się do jej twarzy. Ich usta dzieliły centymetry, później milimetry. Jego usta dotknęły malinowych ust jego małżonki.

Na korytarzu przed drzwiami stali Malfoyowie. Nie wiedzieli co się dzieje z Ginny i Harrym. Nie mieli pojęcia, że właśnie oni obdarowują się pocałunkami. Hermiona miała w głowie same czarne scenariusze. Bała się, że jej brat rozwiedzie się z jej najlepszą przyjaciółką.

-Kurcze... Draco. Co oni teraz robią? Tylko nie mów, że się udusili. Jest zbyt cicho.

-Spokojnie. Sprawdzę.

-Chcesz tam wejść?

-Nie wejść, tylko spojrzeć przez dziurkę na klucz.

Podszedł do drzwi, kucnął, po czym spojrzał przez szparkę. Zrobił wielkie oczy. Wstał, a na twarzy malował mu się lekki uśmiech.

-Co? - spytała zdziwiona szatynka.

-Zobacz sama.

Zrobiła tak samo jak jej małżonek. Kucnęła i spojrzała. Zobaczyła tam Harry'ego, który całuje się z Ginn. Zdziwiło ją to, ale pozytywnie. Bardzo pozytywnie. Czuła, że mimo wszystko, oni będą razem. Na dobre i złe. Wstała obracając się w stronę blondyna. Podeszła do niego, po czym spojrzała w jego tęczówki. Po chwili się pocałowali.

Witajcie!

Dzisiaj postanowiłam, że dam dwa moje ulubione pairingi w tym rozdziale ;) Dramione i Hinny. 

Ktoś prosił, abym więcej napisała o Harrym, Ginny i ich dzieci. Coś tutaj o bliźniakach jest ;) . 

Mi się podoba. Dedyki dla tych, co mają swoją drugą polówkę. 

Ciekawe ile będzie komentarzy. Jak widzicie... mamy już 27 rozdział (już?). Nie przypuszczałabym to, że tak daleko zajdę. Myślałam, że mój blog się "rozpadnie" nawet przed 20 rozdziałem. Jednak dzięki Wam on działa! Dziękuję <3

Mam już ułożone pomysły do końca opowiadania. Niestety... 30 rozdział będzie Epilogiem. Jednak... 29 rozdział będzie podzielony na 2-3 części. Nie martwcie się jednak!

30 rozdział będzie: Epilog/Prolog.

Postanowiłam, że te opowiadanie podzielę na dwie części.

Czyli Epilog będzie zakończeniem pierwszej części, a Prolog rozpoczęciem drugiej :D

Muszę po prostu. To będzie normalny ciąg dalszy opowiadania.

Mogę zdradzić to, że druga część, będzie się działa gdzie indziej ;)

Nie zdradzę gdzie! xD

PS Mój blog, który prowadzę z moją BFF http://victoria-niezawszeoznaczazwyciestwo.blogspot.com/ nie zostaje zawieszony, bądź opuszczony. Wiem, że ostatnia część była blisko miesiąc temu dodana, ale to przez to, że nie mamy weny. A jak mamy wenę, to nie możemy się wtedy spotkać.

PPS Zrobiłam nowy zwiastun na tego bloga!

Pozdrawiam,

Kaja Malfoy

EDIT (15.07.2013r) :
Błagam... nie myślcie tylko, że 30 rozdział to będzie zakończenie opowiadania. Potem będą normalnie 31, 32, 33... itd. Dlaczego powiedziałam "Epilog/Prolog"? Po prostu 30 rozdział będzie kilka lat później. O to mi chodziło. Jesteśmy (tak myślę) daleko od zakończenia tej opowieści. Nie martwcie się :* .