Królewska decyzja - część 3

MINIATURKA

~~~~~~~~~~~~~~~

  Około godziny 21:30, do jednego z okien zastukała sowa. Hermiona uśmiechnęła się, iż to była jej sówka. Wpuściła ją do środka, zaś ta, dała jej dwa listy. Z entuzjazmem, dziewczyna otworzyła jedną kopertę. Ten to był od Ginny:

„Miona!

Dlatego Cię nie było. Pytałam twoich rodziców, gdzie jesteś, ale nic mi nie odpowiedzieli.

Przyjdę jutro z Harrym i Ronem. Fleur jutro wpadnie po Billiego, który wrócił dzisiaj. Mają razem aportować się tam, do Francji. Obiecała, że zabierze nas ze sobą. Musisz o wszystkim mi opowiedzieć!

Powinniśmy być gdzieś w okolicach dziesiątej rano.

Całusy,

Ginny”

  -Jest! – pomyślała z uradowaniem. – Czyli jutro będziecie!

  Zabrała się do otwierania drugiego listu. Okazało się, że był od Harry’ego.

„Hermiona!

Razem z Ginny i Ronem martwiliśmy się o Ciebie! Znikłaś tak bez słowa. Ginn na pewno Ci napisała, o której około przybędziemy. Szczerze, to nie mogę się już doczekać. Nie widzieliśmy się od miesiąca!

Do jutra.

Harry

PS Ron nie odpisze, bo poszedł spać o dziewiętnastej. To długa historia.”

  -Do jutra kochani. – szepnęła do siebie. Przebrała się w swoją koszulę nocną, po czym zasnęła w łóżku. Pierwsza noc w tym nowym miejscu. W nowym domu. Nie wiedziała jeszcze, co będzie ją czekało na tym spotkaniu z przyjaciółmi.

~~*~~

 Zegar wybił ósmą, a Hermi stała już na nogach. Po skorzystaniu z porannej toalety, przebrała się. Ponownie zajrzała do szaf, w których miała królewskie suknie. Postanowiła, że ubierze jedną z nich. Tak… były jej za szerokie, ale postanowiła na nie rzucić zaklęcie, dzięki czemu, pasowałyby na nią idealnie. Zdjęła jakąś w zielonej barwie. Nie miała głębokiego dekoltu. Ubiór był na ramiączkach. Na brzuchu, jak i dekolcie miała podszywane srebrne wzory. Gdyby Malfoy teraz ją zobaczył, to by pomyślał, że ona jest byłą Ślizgonką. Nawet jak wiedział, że tak nie było, to i tak przez te barwy stroju… „Czym ja się przejmuję?” spytała sama siebie w myślach. „Przecież się dla niego nie stroję”. Skradła się na dół do kuchni, aby wziąć sobie coś do jedzenia. Nie chciała jeść razem z tą fretką. Postanowiła, że nim przyjdą jej przyjaciele, ona nie będzie się w ogóle pokazywała. Wczoraj okazało się, że Draco ma sypialnię naprzeciwko jej komnaty. Lucjusz z Narcyzą zaś wrócili do siebie, do domu.

~~*~~

  Nadeszła dziesiąta. Hermiona spoglądała przed okno na królewski ogród. Nagle rozległo się pukanie do drzwi. Królewna poprosiła, aby osoba, która pukała weszła. Hermi odwróciła się. Była to Sophie. Nie była jednak sama…

  -Ginny! Harry! – zawołała z nieukrywaną radością na widok gości. Podeszła do nich i mocno przytuliła. Potter miał na sobie czarny garnitur, czarne eleganckie buty i białą koszulę. Weasleyówna miała założoną suknię, którą podarowała jej szatynka. Kreacja była bardzo podobna do tej, którą Herm miała na kolacji.

  -T-To jest twoja k-komnata? – spytał ktoś zza drzwi. Po chwili wszedł. Był to nie kto inny jak Ron. Dziewiętnastolatka podeszła do niego i przytuliła.

  -Tak. – odpowiedziała. – Trochę tutaj dziwnie, ale będę się musiała przyzwyczaić. – dodała z smutną miną. Teraz bardziej uświadomiła sobie to, że nie powróci już do Anglii. Będzie tak daleko od swoich bliskich…

  -Siadajcie. – oznajmiła po chwili ciszy królewna. Wszyscy usiedli na sofie.

  -No to… dlaczego tutaj jesteś? Jak to się stało? Co tu się działo? – spytała Ginny.

  Szatynka zaczynała im opowiadać od momentu, gdy w domu Grangerów pojawili się dwaj posłańcy, aż po wiadomość, że jest narzeczoną Dracona Malfoya.

  -ŻE CO?! – zapytali jednocześnie słysząc o tym ostatnim.

  -Że to moi kochani. Kiedy będę miała dwadzieścia lat, to akurat w moje urodziny, zostanę oficjalnie żoną tej durnej fretki.

  -Nie pozwolę na to. – rzekł rudy.

  -Ron. Nic na to nie poradzisz. Zostałam już mu oddana, nim się dowiedziałam o moim prawdziwym pochodzeniu. – wstała z miejsca. Teraz stała tak przed nimi, patrząc na ich przerażone twarze. Po chwili, rudowłosy chłopak także wstał z miejsca i bez jakiejkolwiek zapowiedzi, złapał za nadgarstki szatynki, uniósł je i cisnął razem z nią na ścianę, po czym wpił jej się w usta. Dziewczyna chciała się oderwać od jego uścisku, jednak nic to nie dało. Nagle… drzwi do pomieszczenia się otworzyły. Wszedł jakiś mężczyzna.

  -Spadaj od niej! – ryknął przybyły. Szybko podszedł do Ronalda, po czym Draco go odepchnął od narzeczonej, którą po chwili objął. – Łapy precz od niej!

   Dziewczyna dziwnie się poczuła w jego ramionach. Tak… bezpiecznie. Czuła jego perfumy. Cytryna… Jednak nie taka kwaśna, tylko… słodka. Poczuła jak jej policzki zaczynają płonąć. Oderwała się z uścisku blondyna i podeszła do Weasleya. Powiedziała:

  -Nigdy więcej! Nigdy więcej mnie nie całuj! Nigdy więcej mnie nie dotykaj! Nigdy się do mnie nie zbliżaj!

  Na te słowa, chłopak wyszedł wściekły z komnaty. Pozostała tylko ona, Ginny, Harry i Draco.

  -Dz-Dziękuję. – wybełkotała szatynka w stronę Malfoya.

  -Nie ma za co. Przecież nie pozwolę, aby ktoś cię tknął, w końcu jesteś tylko moja. – po tych słowach, także wyszedł.

  -Ja… ja nie rozumiem. – odezwał się brunet. – Od kiedy Malfoy jest taki miły w stosunku do ciebie?

  -Od tej wczorajszej kolacji. Opieprzałam go, że nic się nie odzywał. Mój ojciec myśli, że ja i Draco mieliśmy bardzo dobre relacje między sobą. A ten nic nie mówił. Wkurzyłam się, ale tak teraz tak pomyślę to… żałuję, że na niego nakrzyczałam.