5 ~~ Słuchaj... mam bardzo ważną sprawę

Rozdział 5

Słuchaj… mam bardzo ważną sprawę.

            W czasie, kiedy Dracona i Narcyzy nie było w domu, Hermiona zastanawiała się, jaki zrobić następny krok. Co było po tym wszystkim? Do jakiego momentu doszła już jej teściowa?

            -Mamo! Gdzie jest tatuś?

            -Wyszedł z babcią – uśmiechnęła się do córki. Była z czegoś szczęśliwa. – Widzę, że humor ci się poprawił.

            -Nawet nie wiesz jak! – zawołała zadowolona.

            -Co znów przeskrobałaś?

            -Nic – zaczęła się śmiać. – Po prostu spędziłam trochę czasu z tatusiem.

            Osłupiała. Bała się tego, że przez Kaję nie pójdą po dobrej „trasie”.

            -Co mu mówiłaś?

            -No rozmawialiśmy o gwiazdach, potem się spytał kto jest moim ojcem i się do niego przytuliłam nazywając do tatusiem. Przecież to prawda.

            -Do pokoju! Natychmiast! – rozkazała.

            -Ale czemu? Co zrobiłam?

            Hermiona westchnęła i kucnęła przed córką.

            -Przepraszam. Cieszę się, że spędziłaś troszkę czasu z tatą, ale nie powinnaś go jak na razie nazywać „tatusiem”. On nie pamięta wszystkiego…

            -Nie kocha mnie? – zapytała, a jej niebieskie oczka się zaszkliły.

            -Oczywiście, że cię kocha! Całym swoim sercem! Po prostu teraz idziemy po kolei według wydarzeń. Chodzi o to, iż za wcześnie powiedziałaś do niego „tato”. – Dziewczynka już otwierała usta, więc matka kontynuowała. – Wiem, jest to moja wina, bo ci o tym nie powiedziałam. Idź się pobawić.

            -A kiedy pojedziemy do Harry’ego, albo Jean?

            -Obiecuję, że za niedługo – uśmiechnęła się ciepło. – Idź się pobaw.

            -No dobrze… – jęknęła cichutko i pobiegła do siebie. Malfoyówna wstała i patrzyła przez okno. Nie miała w ogóle pojęcia, jaki zrobić kolejny krok. Nagle włączyło jej się światełko w głowie. Wszystko po kolei… pomyślała.

            -Hogwart… –szepnęła.

            Sięgnęła szybko po słuchawkę od telefonu i wykręciła numer do odpowiedniej osoby.

            -Finnigan. Słucham? – rozległ się głos po drugiej stronie.

            -Cho? Cześć. Tu Hermiona.

            -O… Co tam u ciebie słychać.

            -Szczerze, jest kiepsko.

            -Co się stało?

            -Słuchaj… mam bardzo ważną sprawę.

            -Jaką?

            -Pozwolisz mi, Draconowi, Jean i Harry’emu na spędzenie tak około tygodnia w Hogwarcie? Jest to bardzo konieczne. Wyjaśnię ci kiedy indziej.

            -Pewnie, że tak.

            -Kiedy możemy przyjść?

            -Możecie nawet dzisiaj. Akurat jestem w Hogwarcie i jak zwykle biurokracja.

            -Wiesz co? To przyjdziemy dzisiaj wieczorem, albo jutro rano.

            -Trzymaj się.

            -No pa. – Rozłączyła się.

            Odetchnęła z ulgą. Miała już plan. Tylko musiała się dobrze zastanowić, co takiego musi pokazać, a co może spokojnie ominąć. Miała nadzieję, iż wszystko pójdzie zgodnie z planem i za niedługo znów będzie szczęśliwą żoną Dracona Lucjusza Malfoya.

~*~

            Hermiona i Narcyza rozmawiały o tym, co dzisiaj kobieta mu przypominała i opowiedziała jej wszystko z szczegółami. Draco siedział w salonie na kanapie dość zamyślony. Malfoyówna pożegnała się z teściową i podążyła do mężczyzny. Gdy tylko przekroczyła próg od razu wypalił:

            -Kto dokładnie jest ojcem Kai?

            Westchnęła. Nie pójdzie po kolei, ale cóż… po tej nocy chyba będzie lepiej, kiedy będzie o tym wiedział, i dziewczyna nie musiałaby być smutna z powodu tego, iż jej tata nie spędza z nią czasu.

            -Myślałam, że Kaja ci powiedziała.

            -Przytuliła mnie tylko i poprosiła, bym to także zrobił i nazwała mnie tatusiem.

            -Tak, więc znasz już odpowiedź. Dlaczego pytasz?

            -Jakie masz oczy Hermiono?

            Zdziwiła się.

            -Ciemny brąz.

            -A ja szaro-niebieskie. A mała ma ciemnoniebieskie.

            -Co sugerujesz?

            -Nic. Tylko chcę mieć pewność. Gdyby była moją córką, to by miała szaro-niebieskie oczy, prawda?

            -Ale niekiedy jest tak, że tęczówki dziecka, to mieszanka kolorów oczu jej rodziców.

            To zbiło go z tropu.

            -Wyjaśnię. Ja mam ciemnobrązowe, a ty szaro-niebieskie. Wprawdzie w większości niebieskie… Mój ciemny kolor zmieszał się z twoją błękitną barwą, więc ona ma ciemnoniebieskie. Masz jeszcze jakieś wątpliwości, czy w końcu przyjmiesz do wiadomości to, że jesteś jej ojcem?

            Milczał. Rozważał nad ostatnim wypowiedzianym zdaniem towarzyszki. Miał wątpliwości? Od kiedy pamięta, to pierwszy raz, kiedy jest bardzo niezdecydowany z odpowiedzią.

            -Co mi pokażesz, Hermiono?

            Na początku nie wiedziała, o co chodzi, jednakże szybko się zorientowała.

            -Dzisiaj wieczorem, albo jutro rano znajdziemy się w Hogwarcie. Pamiętasz co to za miejsce?

            -Coś mi świta, ale nie.

            -Jest to Szkoła Magii i Czarodziejstwa. Uczyliśmy się tam przez siedem lat, no dobra… było u mnie troszeczkę inaczej, jednakże to nie istotne. To było najbezpieczniejsze miejsce w tamtych czasach… – i zaczęła opowiadać o niektórych, magicznych i tajemniczych pokojach, oraz innych rzeczy związane z tą szkołą. Poczuła się znów dobrze w jego towarzystwie. Mimo wszystkiego – kochała go.

~~~~~~~~~~~~~~~~~

No i co? Jest nowy rozdział.

Nie ukrywam: Jest kiepski. Nic się nie dzieje.

To wszystko przez brak weny :_: !

Napisałabym coś z wspomnieniami w Hogwarcie, ale uznałam, że w tym rozdziale jeszcze nie zamieszczę, gdyż potem nie wiem, kiedy bym dodała rozdział.

2 strony w Wordzie...

Wstyd mi.

Jest to mam nadzieję przejściowe.

Powiem, że następny rozdział będzie głównie samymi wspomnieniami, aż do piątego/szóstego roku.

No i jeżeli dobrze myślę i "obliczam", to wątek, nad którym se z nudów przysiadłam, doszłam do wniosku, że "O! Jest to coś także związane z tym opowiadaniem! Dodam to!"

Już w sumie mam go napisanego... 22 strony w Wordzie ;D .

Nie ukrywam:

Będzie się działo.

No to cóż...

Pozdrawiam, weny...

Zapraszam do komentowania.

Przepraszam za błędy, jeżeli takowe są. Nie sprawdziłam, bo wciągnęłam się w lekturze ;3 . Czytał ktoś z Was "Stowarzyszenie Umarłych Poetów"? ;D . Wciągnęło mnie ^^ .