PROLOG ~~ Nawet mają identyczny kształt [V Tom "Zakazanej"]

                Od pamiętnej premiery „Just A Dream” minął miesiąc. Rodzina Malfoy była w dalszej żałobie po śmierci Kai. Jednak ból, spowodowanym jej utraty, zagaja delikatnie obecność Stephanie – dawno zmarłej córki Dracona i Hermiony.

                Stephanie Liliann Malfoy, w której żyje dusza jej siostry, podziwiała jej poświęcenie. Chciała się do niej upodobnić. Dlatego przefarbowała włosy na blond. Nawet zamierzała kupić soczewki o barwie ciemno-niebieskiego, jednakże zbyt bardzo jej się podobały jej czekoladowe.

                W jakiś sposób utrzymywała kontakt z Stephanem Philipem Cantem. Może przez istniejącą w niej duszę Kai, czuje, iż on jest jej bardzo bliski.

                Jest jej wdzięczna za swoje życie. Poświęciła się, by zostać honorownym dawcą Stephana, a przy okazji podarowała jej drugie życie na ziemi. Stephanie jest jak najbardziej zdrowa. W jej umyśle, informacja o posiadanej wadzie serca, na którą umarła, poszła w zapomnienie.

                Dracon i Hermiona postanowili wyjechać razem na tydzień urlopu. Sama Stephanie im to zaproponowała, iż widziała, że są bardzo przygnębieni. Ona zaś została z Jean.

                – Stephanie, na którą mają samolot do Hiszpanii?

                Blondynka spojrzała na nią z delikatnym uśmiechem na ustach.

                – Za jakieś pół godzinki odleci.

                – A jak się czujesz? Zrobić ci coś do jedzenia, picia?

                – Nie Jean, dziękuję. A czuję się bardzo dobrze – dodała z uśmiechem.

                Jen bardzo się troszczyła o Steph. Nie chciała znów utracić siostry. Może minął dopiero miesiąc ich stałego kontaktu, jednak… osobiście w odczuciach miała wrażenie, że właśnie na krześle przy kuchennym stole nie siedzi Stephanie Liliann Malfoy, tylko Kaja Fione Malfoy. W zasadzie ta druga według ojcostwa ma na nazwisko Locthwood.

                – Doszły mnie słuchy, że trzymasz z Stephanem – odezwała się po chwili szatynka, zmywając naczynia.

                – No mam z nim kontakt… Nie wiem czemu, ale dziwnym sposobem on jest mi strasznie bliski…

                – Kaja go kochała. – Przemyła garnek. – Może właśnie dlatego. Masz w sobie jej duszę i może że nawet jej osobowość. Dusza jest w pewnym sensie połączona ze sercem, które właśnie ma Cant.

                – Czyli dlatego też zachowuje się wobec mnie tak miło, ciepło?

                – W jakim sensie? – spojrzała na nią.

                – Przytula mnie mocno, czule… Całuje w policzek…

                – Możliwe, że zamiast ciebie widzi Kaję. Jesteś do niej strasznie podobna, tym bardziej teraz, kiedy przefarbowałaś sobie włosy.

                – Jednak wolałabym, by zawsze wiedział, że nie jestem Kają… Jego Kają.

                – Mówisz to jako Kaja czy Stephanie?

                – Stephanie. Zdecydowanie.

                Pokiwała głową i wróciła do swojej czynności.

                – Jean?...

                – Tak?

                – Czasami kiedy patrzę w lustro, to zdarza się, że widzę jak moje tęczówki się zmieniają.

                Szarooka zmarszczyła brwi, przenosząc znów swój wzrok na towarzyszkę.

                – Jak to się zmieniają?

                – No normalnie jakoś… Na ciemnoniebieski.

                – Zaczekaj chwilę… – Zabini wytarła swoje dłonie ręcznikiem i poszła do sypialni jej i Alexandra. Wróciła po chwili z obramowanym zdjęciem. – Na takie? – Podała jej fotografię, na której była właśnie Kaja.

                Malfoyówna przyjrzała się dokładnie fotografii.

                – Tak. Właśnie na takie. Nawet mają identyczny kształt.

                Szatynka zrozumiała. W milczeniu wzięła fotografię do rąk i poszła do sypialni. Stephanie wstała z krzesła i poszła za nią. Zaniepokoiło ją zachowanie siostry. Zatrzymała się w drzwiach do pokoju i obserwowała, jak pani Zabini postawia z powrotem zdjęcie wśród innych pamiątek rodziny. Miała zaniepokojony wyraz twarzy.

                – Jean? Co się dzieje?

                – Wiem dlaczego ci się zmieniają tęczówki…

                – Dlaczego?

                – Bo Kaja… – Urwał jej dźwięk telefonu. Poszła odebrać. Wzięła słuchawkę do ręki. – Jean Zabini, słucham. – Słuchała w skupieniu. Po chwili pobladła. – Jak to zginęli w wypadku samolotowym?! – zawołała zszokowana.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Jak to Prolog - krótki ;)

Wiem wiem, nic się tu za bardzo nie dzieje, jednak na końcówce jest jakiś wątek, no i gdzieś w 3/4 notki kolejny wątek ;)

Pozdrawiam serdecznie!

Mam nadzieję, że będziecie ze mną dalej, byśmy mogli wspólnie śledzić kolejne losy bohaterów! Tym razem drugiego pokolenia "Zakazanej Miłości"!

Kaja :D